Beterschap. Heus.

Bedroefde gezichten, gemor, lief wapperende wimpers, serenades, fysiek geweld, bezorgbloemen, maar bovenal vriendelijke doch dwingende verzoeken. Dat valt ons allemaal zomaar ten deel, de laatste tijd. Snappen we wel. Want dat bloggen schiet er de laatste tijd nogal bij in. En onze lezers beginnen te frazelen. We geven ze geen ongelijk. We lopen schaamteloos achter. Vergeef het ons.

Verzachtende omstandigheden, toch.
We hebben op zich wel een goed excuus. Meervoud daarvan, eigenlijk. We rennen namelijk knetterhard achter onze klanten aan, zijn druk met ons ISOLAB (vandaag, wat een lol) en onze ISOLUNCH (morgen weer, minstens zoveel lol), verzinnen we hele mooie nieuwe dingen (waarover later meer, beloofd), zijn overactief in de normcommissie en pogen onze Facebook- en Twitterpagina up to date te houden. Tussendoor plannen we ons toiletbezoek. Maar minder thee werkt ook. Enfin. Om er nou definitief voor te zorgen dat we de blogfrequentie een beetje op peil kunnen houden zoeken we ons scheel naar versterking. Ja ja. We beloofden ooit eerder beterschap. Dat maakten we waar. Gaan we nu ook weer doen.

Beloofd.