Het bleek een uiterst goede beslissing om de schermafdruk van de kwaliteitsrapportage in de presentatie te voegen. Met name toen die betreffende sheet op het scherm stond, barstte de discussie goed los. Waarschijnlijk omdat dit plaatje direct duidelijk maakte, wat de meeste aanwezige als belangrijkste verandering zouden gaan ervaren; het bespreken van de indicatoren. Een vruchtbare discussie ontspon zich. De indicatoren moeten wel toegevoegde waarde hebben voordat ‘we’ er toe overgaan om dingen te registreren. Een gezond uitgangspunt. Valkuil is alleen dat het soms lastig is om te ‘bedenken’ welke indicatoren het bespreken waard zijn in de praktijk. Vaak is het zo dat pas als er echt met een rapportage wordt gewerkt, goed te bepalen is, welke indicatoren werkelijk tot discussie leiden. Maar goed, de eerste set aan indicatoren moet natuurlijk wel voldoende aansluiten om het ‘geloof’ in de aanpak te krijgen. Als er teveel ‘niet relevante’ registraties moeten worden bijgehouden, haken te veel mensen af. Daarom wordt er iets meer tijd genomen om gelegenheid te bieden mee te denken.
Inmiddels is wel de training van interne auditoren afgesproken. Gekozen is om een dag de theorie uit te leggen en vervolgens iedere auditor individueel te observeren bij het eerste ‘echte’ gesprek. Dus geen flauw rollenspel, waarbij veel mensen zich onnatuurlijk gedragen. Nadeel is wel mogelijk dat wellicht niet alle ‘didactische’ situaties zich zullen voordoen. Een gewaarschuwd mens telt voor twee. Dus dat wordt gezellig.
Deze blogpost is het achtste deel van een serie blogposts over een project dat tot doel heeft een kwaliteitsmanagementsysteem op te zetten en in te voeren bij een adviesbureau. Het is onze mini soap. Een mini ISOAP, eigenlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten