Pardon, moeten?

Met enige regelmaat ontmoet ik in mijn functie als adviseur interessante ondernemers. Vaak zeer gedreven personen met een heldere kijk op zaken doen en de richting waar zijn/haar organisatie naar toe moet.

Wanneer ik mijn verhaal vertel worden de wenkbrauwen nog wel eens gefronst en doet men dikwijls een beroep op de denkrimpels op het voorhoofd. Het wederkerende geluid ‘Oh’ valt eveneens. Het is niet zo zeer dat ik onduidelijk spreek of mijn verhaal onduidelijk verwoord (tenminste die terugkoppeling heb ik nog niet gekregen), maar het gaat er vaak meer om dat ondernemers van sommige zaken eigenlijk niet op de hoogte zijn. Het minimaliseren van de wet- en regelgeving is op dit moment ook een veel besproken onderwerp.

Wat doe ik (vertel ik) wat dan zoveel ‘verbazing’ oproept? Ik ondersteun en begeleid organisaties die moeten voldoen aan de wet- en regelgeving (bijv de Risico-inventarisatie en Evaluatie) en willen voldoen aan een (internationale) norm (bijv ISO 9001:2000 en VCA). Omdat een gezichtsuitdrukking vaak boekdelen spreekt, lees ik in menig gelaatsuitdrukking terug: Pardon, moeten? Ja, helaas moeten! Dit verdient dikwijls enige toelichting:

De Risico-inventarisatie en Evaluatie (RI&E) is sinds 1 januari 1994 verplicht voor elke werkgever en is een voortvloeisel uit de Arbeidsomstandighedenwet (artikel 5 om precies te zijn). De werkgever dient te onderzoeken of het uitvoeren van de werkzaamheden door werknemers gevaar kan opleveren aan de gezondheid van medewerkers. Inventariseer mogelijke gevaren en stel een plan op om de gevaren op termijn te minimaliseren/weg te nemen. Veelal pareert de slimme ondernemer mijn verhaal met de stelling:” Dat kan wel zo zijn, maar wij werken slechts op kantoor. Hoe gevaarlijk kan dat nou zijn?” Beeldschermwerk levert nog wel eens RSI op (tegenwoordig onder de noemer CANS; complaints of arm neck/shoulder). Tönerkrankheit is een ‘gevaarlijk’ fenomeen dat ook meer onder de publieke aandacht komt.

Belemmert het niet hebben van de RI&E dan het goed uitvoeren van de werkzaamheden? Neen, in de praktijk niet. Maar het uitvoeren van de RI&E draagt wel bij tot een zichtbaar arbobeleid en een goed arbobeleid draagt weer bij tot een beter werkklimaat met minder ziekteverzuim wat indirect en uiteindelijk altijd weer ten goede komt aan het bedrijfsresultaat. Reden genoeg dus om kritisch naar het arbobeleid binnen de organisatie te kijken.

Mocht dit argument toch niet voldoende zwaar wegen, dan verwijs ik graag naar het ‘lik-op-stuk’ beleid dat de Arbeidsinspectie de laatste jaren hanteert. Een afgevaardigde van de overheid kan uw organisatie zomaar onaangekondigd een bezoek brengen en constateren dat de organisatie niet voldoet aan de wet- en regelgeving (waar elke werkgever toch ook gehoor aan moet geven). Het zou zo maar kunnen dat de beste diender de organisatie een procesverbaal doet toekomen met het vriendelijke doch dringende verzoek een ‘donatie’ over te maken naar de staat (voor het niet hebben van een RI&E). Naast natuurlijk de uitdrukkelijke opdracht de ‘misstanden’ op zeer korte termijn op orde te brengen.

Om wat meer helderheid te scheppen waar u als werkgever nog meer boetes voor zou kunnen krijgen, zomaar een kleine greep uit de lijst beboetbare feiten:

• Het ontbreken van een inventarisatie en evaluatie van risico's
  (à € 900).
• Het ontbreken van een plan van aanpak (à € 225).
• De werkgever zorgt er onvoldoende voor dat iedere werknemer kennis kan nemen van de risico­inventarisatie en -evaluatie, met inbegrip van de lijst van arbeidsongevallen (à € 45).
• De werkgever informeert onvoldoende over de te verrichten werkzaamheden en daaraan verbonden risico's alsmede over de maatregelen die erop gericht zijn deze risico’s te voorkomen of te beperken( à € 270).
• De verlichting van de werkruimte zorgt voor onvoldoende licht en een passend contrast tussen beeldscherm en omgeving (à € 45).

Zonde hé, weggegooid geld!

(Bron: Tarieflijst boetenormbedragen* Bestuurlijke boete Arbowet)